BİR ARA

Bir ara

Sevmiştik birbirimizi

Çılgın zamanlar

Yaşamıştık bir ara

 

Bir ara

Mesafe koydun aramıza

Toz Pembe hayatımız

Alaca karanlığa döndü

Zifiri karanlık bastı sonra

Karabasanlar misali

Bozuştuk o ara

 

 

Sen beni sensiz bırakıp

Sırra kadem bastın

Ben kendi karanlığımda

Senden bir ses

Bir seda bekledim o ara

Bir ara istedim ki beni…

Bir ara

 

Bu ara

Dünyayı renksiz

Hayatı sensiz

Sevdayı zevksiz

Ölümü sessiz yaşıyorum

Ne ara ne sor beni

İstemiyorum bu ara

 

Rabbimden rahmet

Kulundan merhamet

Sevdalımdan himmet

İstemiyorum küstüm

Küskünüm bu ara

 

Bu ara

Beni sensiz bırakan seni

Mühimsemesen de beni

Seni bensiz bırakıp

Sessizce çekip gitmeyi

Düşünüyorum bu ara

 

Gitmeyi düşünüyorum kavlı belaya

Toplayabilirsem cesaretimi bu ara

Giderim diye düşünüyorum bir ara

Kafam karışık zihnim bulanık bu ara

Author: Mehmet ÇEVİK

Bir yanıt yazın