Ne saltanatı vardı,
Ne sultandı
Adı Süleyman’dı,
Yaman adamdı
Ailede ilkleri
Hep o yaşadı
İlk defa kuyuya
O düştü Yusuf misali
Prize çiviyi ilk o soktu
Evden İstanbullara da ilk o kaçtı
Adı Süleyman’dı
Yaman bir adamdı
Hayata; ölümüne “cap-canlı” sarılırken
Ölüme; müstehzi bakışlarla yaklaşımı vardı
Aileyi hep dar zamanda, toplardı
Tarifi mümkün olmayan anlar yaşardı
Adı Süleyman’dı
Yaman adamdı
Adı Süleyman’dı
Ne saltanatı vardı ne sultandı
Ama “nanik” yapmışlığı vardı
Kaç defalarca ölüme
Kafa tutmuşluğu vardı
Adı Süleyman’dı
Hem saltanatı vardı
“Sultanı yegâh” tadında
Hem gönüllerde sultandı
Yaman adamdı
