AMA NİĞDE VE GİRESUN’DAN,
ABİM DEĞİL
AMA OĞULLARIM GELDİ.
Sen oğul,
Gözümün önünde,
Dizimin dibindeyken
Durgun sular gibiydi
Zaman.
Sen, hep aynı sen
Ben, hep aynı ben
Zaman, aynı zamandı.
Ne vakit ki
Ayrıldın benden
Sular seller gibi
Geçer oldu zaman.
Üzerime abandı,
Yıldırdı, çökertti
Ağarttı saçlarımı.
Üç günde,
Beni,
Bir yaşlı ademliğe
Seni,
Gençlikten delikanlılığa
Taşıdı zaman.
Sana oğul,
Oğlum, sana
Dizimin dibinden
Ayrılma diyemiyorum.
Ayrılacaksın.
Biliyorum.
Lakin
Gözümün nuru,
Gözümün önünden
Ayrılma istiyorum.
