Kategori: ANNEM VE ŞİİRLERİM

Sen Beden dilini kullanıyorsun. Hoyratça fütursuzca, Bense Lisan dilinde Direniyorum.   Sen Beden diliyle Her şeyi Bir çırpıda anlatıyorsun, Anlaşılıyorsun.   Bense lisan diliyle Anlatmaya çabalıyorum. Harap ve bitap düşüyorum Deliriyorum.   Sen Lisan dilini bile “En az üç dil bileceksin. En az Üç dilde, Ana avrat düz gideceksin.” Misali kullanır, Kendini ifade eder, Anlaşılırken.   Ben Beden dilini Es kaza, Besmelelerle Fiskece Kullanıp Kendimi ifadeye çalıştığımda Vukuatların konusu oluyorum Çıldırıyorum   sen bir harikasın bense değilim    

Ey çoklardan çok olan tek Ey ezelin ve ebedin sahibi Canımın canı, Cananım. Nicesin Ey kimsesizlerin kimsesi Ey hayatın içindeki ölüm, Ölümün içindeki hayat, Ey her şeyin bir şeyi Bir şeyin her şeyi olan Sen Canımın canı Cananım Neredesin Ey hüzün mevsimim Ey matem diyarım Hayat iksirim Aşk şarabım Nicesin Neredesin Kimlerlesin

Sana olan Ölesiye sevdamı Ölerek değil, İnadına Yaşayarak Gösterme sevdasındayım. Ben sana mahkûmum Sense; Bana mecbursun.

Ah anne Biliyoruz ki bütün canlar ölümü tadacaktır Biliyoruz ki ölüm insana hem kaşla göz arası mesafe kadar yakın hem kaf dağının ardı kadar uzak bir olgu   Gene biliyoruz ki anne ölüm ama er ama geç herkese aynı uzaklıkta Herkes her an ölebilir anne “Her an ölüm” herkes için bir ihtimaldir   Torunun Nezahat için ise anne durum farklı; Dünyanın bilinen en musibet hastalığı kanser illeti bir yumruk gibi midesine çökmüş durumda.   Bütün aile kendimizden bile gizlemeye çalıştığımız…

Ne sen beni gördün Uzaktan yakından Herhangi bir yerde Ki sevesin. Nede benim seni görmeden Sevme ihtimalim var