Kategori: ANNEM VE ŞİİRLERİM

Azrail sen bir meleksin Ama “melek” değilsin Rol çalma Paralel bir yapı Oluşturmuşsun kendine Terör adıyla Almaya yetişemediğin Canları almak için Alma Birde sözcü tutmuşsun Bu işin“kıyamete kadar ” Devam edeceğini dillendiren Tutma Azrail, melek olduğuna Zor inansa da Arif Nihat Asya Sen bir meleksin, “melek” olmasan da Rol paylaşma

An vardır Teselli kelimelerinin Teselliye muhtaç olduğu an Derdin kederin elemin Her türlü “esbabı cefasıyla” feleğin İnsanın üzerine çullandığı, Sukutun altın olduğu an. Susarsın o an Susarsın ki Elemi, kederi. hüznü Doğaçlama yaşasın insan

“İlahi aşk” Dinsel halidir aşkın Her şey olan bir şeye Ram olursun Bila kayd-ü şart Teslim olur Dünya ahiret Mutlu olursun “İllaki aşk” Tensel halidir aşkın Seni sen, seni kendine ram eden Bir gözleri karaya meftun olur Kavuşursan sıradanlaşır aile olursun Kavuşamazsan… Yaşamadığın herşeyi, yaşadın sayarlar Kerem olur, Aslı olur, Ferhat olur, Şirin olur Velhasıl âşık olursun.

Ağzından çıkanı Kulağı duymayan adam Kendi yalanında boğuldu. Yüzme bilmiyordu…

Hani yüzler vardır Zihnimizde izdüşümü olan Her gördüğümüz sima Onun bir parçasıymışçasına Benliğimizde yer alan Sen böyle bir afeti devransın Zihnime çakılan şey Her gördüğüm şeyde Sen varsın Sen mi? Felaketimi hazırlayan Afeti devransın Çakmadan çaktırmadan Ben mi? Felaketine koşan Garip bir âdemim Devrana aldırmadan